Taalgebruik bij consumentenzaken

De gebruiksaanwijzing van speelgoed moet opgesteld zijn in de taal of talen van het taalgebied waar het op de markt wordt gebracht.

Ter bescherming van de consument bevat de regelgeving enkele taalvoorschriften, bijvoorbeeld voor de gebruiksaanwijzing van speelgoed. De waarschuwingen, veiligheidsvoorschriften, etikettering en gebruiksaanwijzing van speelgoed dat op de Belgische markt wordt aangeboden moet ten minste worden opgesteld in de taal of de talen van het taalgebied waar het speelgoed op de markt wordt aangeboden. Speelgoed dat bijvoorbeeld in Brussel-Hoofdstad op de markt wordt gebracht, moet dus minstens gebruiksaanwijzingen in het Nederlands en in het Frans bevatten.

Ook in andere sectoren gelden er specifieke taalvoorschriften. Zo moeten de gegevens op het verplichte etiket van voedingsmiddelen opgesteld zijn in de taal of de talen van het gebied waar het op de markt wordt aangeboden. Dit volgt uit de wet van 24 januari 1977(opent in nieuw venster) betreffende de bescherming van de gezondheid van de gebruikers op het stuk van de voedingsmiddelen en andere producten.

Nee, dat mag niet.

De gegevens die op een voedingsetiket voorkomen en die dwingend zijn voorgeschreven, moeten minstens gesteld zijn in de taal of de talen van het taalgebied waar de producten op de markt worden aangeboden. Dit volgt uit artikel 8, § 1 van de wet van 24 januari 1977(opent in nieuw venster) betreffende de bescherming van de gezondheid van de gebruikers op het stuk van de voedingsmiddelen en andere producten.

Het etiket van een levensmiddel moet dus minstens de taal bevatten van het taalgebied waar het product verkocht wordt.

Ja, in principe mag dit.

Volgens artikel 30 en 129 van de Grondwet(opent in nieuw venster) kan het taalgebruik alleen voor een beperkt aantal, uitdrukkelijk opgesomde aangelegenheden geregeld worden. De Grondwet staat niet toe dat de overheid het taalgebruik regelt in andere aangelegenheden. In die gevallen geldt er in principe taalvrijheid.

Dat geldt ook voor slogans op etalages. Een winkelier mag Engelstalige slogans op zijn etalage plaatsen.

De overheid en de gemeenten kunnen, voor zover in overeenstemming met de regelgeving, wel een taalbeleid voeren. Dat betekent dat de overheid of de gemeente enerzijds een aantal handvaten kunnen aanreiken aan het personeel om de Bestuurstaalwet(opent in nieuw venster) toe te passen in hun contacten met anderstalige inwoners. De overheid of de gemeenten kan anderzijds maatregelen nemen om het gebruik van het Nederlands te stimuleren, te motiveren en te ondersteunen. Zij kunnen dit bijvoorbeeld doen om de communicatie tussen de overheid of de gemeente en de burgers en tussen de burgers onderling te bevorderen. Het gebruik van het Nederlands versterkt immers niet alleen de samenhorigheid en de integratie van anderstaligen, maar kan ook de veiligheid en de leefbaarheid verbeteren.

De controle op de naleving van de regelgeving gebeurt door de toezichtsinstanties, de administratieve rechtscolleges en de hoven en de rechtbanken. De administratieve rechtscolleges en de hoven en de rechtbanken doen uitspraak over eventuele geschillen.