Wat betreft afvalwater, is de rapportagegrens van PFAS-verbindingen ook de toetsingswaarde waarboven een lozingsnorm moet aangevraagd worden (bij gebrek aan indelingscriteria voor deze stoffen, uitgezonderd PFOS). Dit betekent dat bedrijven waar één of meerdere PFAS aanwezig zijn in het afvalwater (incl. bemalingswater) in concentraties boven de 20 ng/l of 50 ng/l hiervoor vergunningsplichtig worden. Omdat het voor bedrijven, die voorheen beneden de 100 ng/l loosden en dus tot voor kort niet vergunningsplichtig waren, niet mogelijk is om zich van de ene dag op de andere daarmee in regel te stellen is het aangewezen een overgangstermijn te voorzien. Een dergelijke overgangstermijn is ingeschreven in het lopende ontwerp van besluit Vlaamse Regering m.b.t. de lozing van bedrijfsafvalwater.

Die VLAREM-wijziging werd op 16/09/2022 een eerste maal principieel goedgekeurd door de Vlaamse Regering:
“Voor bestaande lozingen van afvalwater gelden nieuwe of geactualiseerde toetsingswaarden (in dit geval dus nieuwe rapportagegrenzen) binnen een termijn van twaalf maanden. Die termijn begint vanaf de datum van de publicatie van het besluit van de nieuwe of geactualiseerde toetsingswaarden. Onder bestaande lozingen van afvalwater wordt verstaan: de lozingen van afvalwater die op de datum van de publicatie van het besluit van de nieuwe of geactualiseerde toetsingswaarden zijn vergund, of waarvoor vóór die datum een aanvraag tot omgevingsvergunning voor exploitatie van de ingedeelde inrichting of activiteit is ingediend.”

Concreet moeten voor bestaande lozingen met een concentratie hoger dan 20 (respectievelijk 50) ng/l binnen een termijn van 12 maanden ofwel maatregelen genomen worden zodat dat de concentraties van de individuele PFAS beneden de 20 ng/l of respectievelijk 50 ng/l blijven ofwel moeten die stoffen worden opgenomen in de vergunning.

Voor nieuwe lozingen in oppervlaktewater of riolering boven deze rapportagegrenzen die niet kunnen vermeden worden, wordt onmiddellijk een lozingsnorm aangevraagd.

Bedrijven die in hun vergunning reeds een lozingsnorm hebben voor deze PFAS-verbindingen hoeven geen actie te ondernemen.

Ook de rapportagegrens voor grondwater is voor de meeste PFAS-verbindingen gedaald naar 10 ng/l (of voor een aantal naar 50 ng/l).

Bij het terug in de grond brengen van bemalingswater geldt – tenzij anders bepaald in de omgevingsvergunning – als kwaliteitseis voor PFAS-verbindingen de rapportagegrens voor grondwater volgens de referentiemethode (WAC/IV/A/025) (Zie artikel 5.53.6.1.1, §4, van titel II van het VLAREM).

In datzelfde artikel is ook een overgangsbepaling ingeschreven bij verstrengde normen:
“Voor bestaande ingedeelde inrichtingen of activiteiten geldt een nieuwe, strengere waarde zoals bedoeld in het eerste lid na twaalf maanden. Die termijn begint vanaf de datum van de inwerkingtreding van deze nieuwe waarde. In dit artikel wordt verstaan onder bestaande ingedeelde inrichtingen of activiteiten: de ingedeelde inrichtingen of activiteiten die zijn vergund of waarvan akte genomen is voor de inwerkingtreding van de nieuwe waarde.”

Dat betekent dat u bij het terug in de grond brengen van bemalingswater binnen een termijn van 12 maanden maatregelen hebt genomen zodanig dat de concentraties van de individuele PFAS beneden de rapportagegrenzen blijven, de bemaling afloopt binnen de 12 maanden ofwel de vergunning voor uw project aangepast is.