Schrijnwerker of leraar?

“Ben ik nu schrijnwerker of leraar, vroeg ik me 17 jaar geleden af. Ik stond er alleen voor in een familiebedrijf, werkte tegen de klok en leidde stagiairs op. Als je me liet kiezen … In alle stilte startte ik een D-cursus. Ik was lang niet zeker dat het zou lukken. En toen trokken leraren aan mijn mouw: we zien hoe je onze leerlingen begeleidt op stage. Nooit aan onderwijs gedacht? Elke dag dus, al maanden aan een stuk.”

“Ik vertrok naar de klas. Eerlijk? 3 jaar lang heb ik mijn overstap een klein beetje vervloekt. Starten zonder cursusmateriaal en wroeten op een aanpak die werkt. Lesgeven is de plank een keertje misslaan en blijven schaven. Om dan te ontdekken wat wel voor jou en je leerlingen werkt. Zowel in je didactiek, je klasmanagement als in de toegenomen zorg.”

“Als een bedrijfsleider op stagebezoek een pluim uitdeelt aan een van mijn leerlingen, ben ik trots. Als een andere zich afvraagt: wat leren die jongens nog op school, slik ik. En het klopt: ze kunnen machines bedienen, maar weten soms onvoldoende welke kennis erachter zit. Dan leren we ze fietsen op een koersfiets, maar vergeten we ze eerst te laten oefenen met dikke banden. Terwijl het in mijn vak allemaal start bij handenarbeid.”

Lesgeven is stielkennis doorgeven

“Wie met zijn handen werkt, moet ze goed beschermen. Veiligheid, daar hamer ik elke les op. De grapjes over de mannen van hout die vingers missen, zijn niet grappig. Maar boven alles is het mijn doel om deze jongelui stielkennis, handigheid en métier bij te brengen. Dat lukt niet bij iedereen. Als een paar leerlingen dromen van een creatief project, mijn tips meenemen en doorbijten tot hun project perfect is, dan is mijn jaar goed.”

Dit verhaal verscheen eerder op de Facebook-pagina van onderwijsmagazine Klasse(opent in nieuw venster)