Art. 2.7.3.4.1 VCF
De “Inheritance tax” die geheven wordt in het Verenigd Koninkrijk over het bezit van een niet-inwoner heeft niet de aard van een successierecht dat door iedere erfopvolger persoonlijk is verschuldigd op goederen die hij verkrijgt door overlijden. De “inheritance tax” is eerder te beschouwen als een last die wordt opgelegd aan de boedel, dus als een schuld van de nalatenschap. Indien erfopvolgers het bewijs leveren dat zij de uitgave moeten verrichten en dragen, mag voor de berekening van de Vlaamse erfbelasting het bedrag van de taks worden aanvaard als specifiek passief van de in het buitenland voor de taks in aanmerking komende goederen.
Het bewijs dient geleverd te worden door bijvoeging van de “Inheritance Tax account” en de “Calculation of Inheritance Tax” samen met een bewijs van betaling.
Dit standpunt geldt eveneens voor de gelijkaardige buitenlandse boedelbelastingen die een nalatenschap rechtstreeks bezwaren en niet de aard van een successierecht hebben (en dus niet door iedere erfopvolger persoonlijk is verschuldigd op goederen die hij verkrijgt door overlijden). Dit is onder meer het geval voor de Federal Estate Tax in de U.S.A.
Dit standpunt kan ook worden toegepast voor de buitenlandse meerwaardebelastingen die worden geheven op de (fictief) gerealiseerde meerwaarde doordat de overdracht bij overlijden gelijkgesteld wordt aan een vervreemding door de erflater. Deze belastingen hebben niet de aard van een successierecht, persoonlijk verschuldigd door iedere erfopvolger op de goederen die hij verkrijgt door overlijden. Dit is onder meer het geval voor de Capital Gains Tax in Canada.