Metadata: Internationale bescherming
Bron
Commissariaat-Generaal voor de Vluchtelingen en Staatlozen (CGVS), Eurostat, bewerking Statistiek Vlaanderen
Definities
Een verzoeker om internationale bescherming (vroeger ‘asielzoeker’ genoemd) is een vreemdeling die in België een aanvraag indient om erkend te worden als vluchteling die voldoet aan de voorwaarden van artikel 1 van het Internationaal Vluchtelingenverdrag van 1951 (Conventie van Genève). Een vluchteling wordt daarin gedefinieerd als “de persoon die een gegronde vrees heeft voor vervolging om reden van zijn of haar ras, religie, nationaliteit, politieke overtuiging of het behoren tot een bepaalde sociale groep, die zich buiten zijn of haar land van herkomst bevindt en die omwille van die vrees de bescherming van dat land niet kan of wil inroepen”.
Indien een verzoeker om internationale bescherming geen vluchteling is die voldoet aan de voorwaarden van het Internationaal Vluchtelingenverdrag, maar toch een reëel risico op ‘ernstige schade’ loopt in geval van terugkeer naar zijn land, kan aan hem het subsidiaire beschermingsstatuut worden toegekend. Dit gebeurt in één en dezelfde procedure.
Het verzoek om internationale bescherming moet worden ingediend bij de Dienst Vreemdelingenzaken. Die toetst het onderzoek eerst aan de zogenaamde ‘Dublin-procedure’ en verwijst daarna door naar het CGVS. Het is het CGVS dat de internationale bescherming (vluchtelingenstatus of subsidiaire bescherming) toekent of weigert. De verzoeker om internationale bescherming kan in beroep gaan tegen de beslissing van CGVS bij de Raad voor Vreemdelingenbetwistingen (RVV): die kan de beslissing bevestigen of hervormen.
Aangezien eenzelfde persoon meerdere keren na elkaar een verzoek om internationale bescherming kan indienen, kan er een onderscheid gemaakt worden tussen eerste verzoeken om internationale bescherming en herhaalde verzoeken.
Opmerkingen bij de kwaliteit
Om het aantal verzoeken om internationale bescherming en positieve beslissingen (erkenningen als vluchteling of toekenningen van subsidiaire bescherming) in België in kaart te brengen, kan beroep gedaan worden op gegevens van het CGVS. Cijfers voor de gewesten zijn niet beschikbaar. Cijfers van de Raad voor Vreemdelingenbetwistingen zijn hier niet opgenomen.
Op Europees niveau worden statistieken over internationale bescherming verzameld door Eurostat. In deze gegevens worden verzoekers om internationale bescherming gedefinieerd als personen afkomstig uit een niet-EU-land (of staatloze personen) die op individuele basis in een EU-land internationale bescherming vragen en ernaar streven om een vluchtelingenstatus (volgens de Conventie van Genève) of subsidiaire bescherming te krijgen. De cijfers opgenomen in de figuur betreffen het aantal nieuwe verzoeken om internationale bescherming in de EU-landen door niet-EU-burgers. Zij worden afgezet ten opzichte van de bevolking op 1 januari van het jaar.
Door Eurostat wordt bij de Belgische cijfers geen rekening gehouden met hervestigde personen. Zij zijn wel opgenomen in de cijfers over het aantal verzoekers om internationale bescherming van het CGVS.
Referenties
Commissariaat-Generaal voor de Vluchtelingen en Staatlozen (CGVS): Cijfers(opent in nieuw venster)
Eurostat: Database(opent in nieuw venster)