Bruno Tindemans stond in zijn inleiding stil bij de verschillende scenario’s die circuleren over technologie en de toekomst van werk. Welk scenario ook gehanteerd wordt, alles wijst erop dat de technologische versnelling en de impact van technologie op werk heel reëel zijn. Hij benadrukte het belang van verbeeldingskracht om na te denken over de toekomst, waar Nicky Dries uitgebreid op terugkwam.

Nicky Dries greep in haar presentatie terug naar onderzoek dat ze uitvoerde, onder meer in het kader van het Future of Work Lab. Ze onderzocht hoe mensen de toekomst zien en hoe het komt dat verschillende actoren een verschillende visie hebben. In plaats van gebruik te maken van voorspellingen kijkt ze in haar onderzoek naar de toekomst vanuit een verbeeldingsparadigma.

Op basis van een media-analyse identificeert ze zeven voorstellingen die mensen aanhangen wanneer ze het hebben over technologie en de toekomst van werk. Volgens sommigen betekent technologie het einde van de mensheid of gaat AI ons als mens overstijgen. En anderen geloven bijvoorbeeld dan weer dat technologie jobs massaal gaat doen verdwijnen.

Verschillende groepen actoren hanteren verschillende voorstellingen, gedreven door de ideologie van hun vakgebied. Zo benadrukken technocraten hoe technologie tot vooruitgang kan leiden. Economen verwijzen naar de historische angst voor verandering, maar geloven dat disruptie leidt tot verbetering en geen jobs zal kosten. Journalisten en auteurs geloven in massale jobvernietiging en vrezen voor grotere ongelijkheid tussen mensen.

Nicky Dries benadrukt dat de toekomst van werk vormgeven een sociaal en democratisch gegeven is. Het verhaal wordt mee gecreëerd door alle actoren. Momenteel focust het debat over de toekomst van werk heel vaak op de rol van technologie, en veel minder op de arbeidsrelaties en betrokken actoren. In het mee vormgeven van de toekomst van werk ligt dus een rol voor ons allen.