Het criterium “beheer onder toezicht” (art. I,3, 6°, c), 3)) is een organiek criterium. Dit criterium vereist dat er een organieke verbondenheid is tussen de overheid en de instelling, waarvan maar sprake kan zijn als “de instelling ingevolge overheidsinmenging in de werking als het ware een verlengstuk van de overheid wordt”. Dit criterium is dus van toepassing op bv woonzorgcentrum (WZC) van een OCMW of een andere openbare instantie. Het spreekt voor zich dat een louter privaatrechtelijke WZC, waar geen enkele inspraak is van welke overheid dan ook, moeilijk beschouwd kan worden als een ‘verlengstuk’ van de overheid (R.v.St. arrest nr. 221.642 van 6 december 2012). .

Daarnaast moet het criterium “meer dan de helft gefinancierd” bekeken worden. Dit criterium kan van toepassing zijn op een privaatrechtelijke WZC.

Er zal dus geval per geval moeten bekeken worden of een WZC onder de definitie van instellingen met een publieke taak valt, waarbij zowel de statuten als de financiering van belang zijn. Voor alle duidelijkheid: de 3 criteria van art. I,3,6°,c), Bestuursdecreet zijn niet cumulatief. Indien men voldoet aan een van de drie criteria wordt men beschouwd als een instelling met publieke taak.

(te herbekijken in het licht van artikel I.3, 5°, h), bestuursdecreet: In de praktijk zullen de ziekenhuizen en de zorgbedrijven als een bestuursinstantie moeten worden beschouwd, als het gaat om verenigingen die vallen onder het decreet van 19 december 2008 betreffende de organisatie van de openbare centra voor maatschappelijk welzijn (OCMW-decreet).)

De VTC gaat ervan uit dat deze voorzieningen voldoen aan de vermelde criteria van artikel I, 3, 6° Bestuursdecreet, waarbij de financiering meestal doorslaggevend zal zijn. Het is aangewezen dat de voorzieningen die afwijkend georganiseerd zouden zijn, zelf nagaan of zij al dan niet aan de vermelde criteria voldoen.

De VTC gaat ervan uit dat deze voorzieningen voldoen aan de vermelde criteria van artikel I, 3, 6° Bestuursdecreet, waarbij de financiering meestal doorslaggevend zal zijn. Het is aangewezen dat de voorzieningen die afwijkend georganiseerd zouden zijn, zelf nagaan of zij al dan niet aan de vermelde criteria voldoen.

Voor zover vrije onderwijsinstellingen voor meer dan de helft gefinancierd worden door de Vlaamse overheid, een lokale overheid of een andere instelling met een publieke taak, worden zij beschouwd als instellingen met een publieke taak. Hier is het criterium van artikel art. I, 3, 6°, c), 1) van toepassing.

Voorheen, vielen ze niet onder het toepassingsgebied op grond van artikel 3, 1°, b) van het openbaarheidsdecreet. Ze werden enkel gevat als ze beslissingen nemen die derden binden (diploma’s, examens …) en dan vielen ze onder de definitie van artikel 3, 1°, c) van het openbaarheidsdecreet. Dus niet voor verwerkingen betreffende hun personeel, wel van de studenten. (R.v.St. arrest nr. 221.642 van 6 december 2012). Vrije onderwijsinstellingen vallen, op basis van artikel I, 3, 6°, c), 1) sinds 1 januari 2019 ook voor de gegevens van hun personeelsleden onder de bevoegdheid van de VTC.

Wat betreft de toegang tot bestuursdocumenten wordt in het bestuursdecreet wel nog een opsplitsing gemaakt. Artikel II. 28 bepaalt: “Wat betreft de instellingen met een publieke taak die voldoen aan de voorwaarde, vermeld in artikel I.3, 6°, c), 1), maar niet aan de voorwaarden, vermeld in artikel I.3, 6°, c), 2) of 3), is dit hoofdstuk alleen van toepassing op de bestuursdocumenten die betrekking hebben op beslissingen die derden binden.” Dit betekent dat vrije onderwijsinstellingen enkel toegang dienen te verlenen tot bestuursdocumenten die betrekking hebben op beslissingen die derden binden en niet op bestuursdocumenten m.b.t. hun personeelsleden en interne werking.

Politiezones zijn geen Vlaamse maar federale instanties: “dat immers in artikel 6, §1, VIII van de bijzondere wet van 8 augustus 1980 tot hervorming van de instellingen, de bevoegdheid van de gewesten wordt geregeld en dat daarin wordt bepaald dat de gewesten bevoegd zijn voor de ondergeschikte besturen, met uitzondering van onder andere de organisatie van en het beleid inzake de politie, met inbegrip van artikel 135, § 2, van de nieuwe gemeentewet, en de brandweer;”

De taken toevertrouwd aan de hulpverleningszones zijn een federale bevoegdheid. Hulpverleningszones kunnen niet worden beschouwd als een instantie binnen het Vlaamse Gewest. (zie hier): “dat immers in artikel 6, §1, VIII van de bijzondere wet van 8 augustus 1980 tot hervorming van de instellingen, de bevoegdheid van de gewesten wordt geregeld en dat daarin wordt bepaald dat de gewesten bevoegd zijn voor de ondergeschikte besturen, met uitzondering van onder andere de organisatie van en het beleid inzake de politie, met inbegrip van artikel 135, § 2, van de nieuwe gemeentewet, en de brandweer;
Overwegende dat de brandweer dus expliciet uitgesloten is van de organieke regeling van de gewesten en dat de taken toevertrouwd aan de hulpverleningszones bijgevolg een federale bevoegdheid zijn; dat een hulpverleningszone dan ook niet kan worden beschouwd als een instantie binnen het Vlaamse Gewest.”