Ereteken van de Vlaamse Gemeenschap 2016

° Sint-Michiels, 2 mei 1934

Als emeritus hoogleraar filosofie van de Universiteit Gent en belangrijkste vrijzinnige denker van Vlaanderen is Etienne Vermeersch al sinds decennia niet meer weg te denken uit het maatschappelijke debat, waar hij met zijn onderbouwde en kritische stellingen geen enkel maatschappelijk thema uit de weg gaat. Hij is het voorbeeld van een filosoof die niet in zijn studeerkamer bleef zitten, maar met zijn invloedrijke stellingen over wetenschap, ethiek en politiek de publieke opinie altijd mee gevormd heeft. Zo heeft hij het huidige waardenpatroon in Vlaanderen mee beïnvloed. Hij is en blijft daarbij een vurig verdediger van de ratio en de waarden van de Verlichting en het Humanisme, waarop niet kan worden prijsgegeven.

Ondanks zijn emeritaat, blijft hij tot op vandaag uitzonderlijk actief in het maatschappelijk leven en zet hij zijn intellectueel werk voort met de voorbereiding van een nieuw boek over artificiële intelligentie, een thema dat hij reeds in zijn doctoraat besprak, waardoor hij ook op dat vlak een voorbeeld is voor vele Vlamingen.

° Gentbrugge, 30 december 1922

Marc Sleen, pseudoniem van Marcel Neels, is een Vlaamse striptekenaar die een prachtige, uitgebreide striperfenis heeft achtergelaten. Verschillende generaties kinderen en jongeren hebben de reeks "De avonturen van Nero en Co" en zijn andere stripverhalen gelezen. Ook volwassenen konden de knipogen naar de (politieke) actualiteit en de eigen stijl smaken. Dat maakte deze Vlaamse familiestrip ook zo uniek. Tussen 1947 en 2002 tekende hij niet minder dan 217 Nero's.

Op de laatste albums na, met Dirk Stallaert als tekenaar, deed Sleen al die jaren alles zelf. Op die manier droeg hij op zijn kenmerkende manier bij tot de rijke Vlaamse stripcultuur en het Vlaamse culturele erfgoed in het algemeen. Bovendien is hij voor veel huidige Vlaamse striptekenaars een voorbeeld en inspiratiebron geweest. Zo blijft zijn typerende stijl ook vandaag springlevend.

° Aalst, 19 september 1938

Karel Vinck krijgt deze onderscheiding wegens zijn inzet voor een betere mobiliteit in Vlaanderen en Europa (BAM, NMBS, Europese Commissie), zijn verwezenlijkingen als bedrijfsleider ten bate van de maakindustrie in Vlaanderen (Bekaert en Umicore zijn wereldbedrijven waar Vlaanderen trots mag op zijn), zijn bijdrage tot het promoten van managementopleidingen via de boeken die hij over het onderwerp schreef en die voor vele Vlamingen een bron van inspiratie zijn geweest, zijn inzet voor de KU Leuven en zijn inzet als gewezen voorzitter van de Vlaamse Raad voor Wetenschapsbeleid.

° Gent, 29 december 1935

Mevrouw Edithe Devriendt-Van Cauwenberge richtte in 1977 de vzw Solidariteit voor het Gezin op. In de loop van zowat 20 jaar groeide de vereniging onder haar leiding uit tot één van de grootste sociale organisaties van Vlaanderen. Ze zag als eerste in dat thuiszorg meer is dan gezins- en bejaardenhulp en introduceerde het principe van geïntegreerde zorgmodellen in Vlaanderen. Binnen één zorgbedrijf waren op die manier verschillende thuiszorgdisciplines aanwezig en kon de klant gebruik maken van zorg op maat (gezinszorg, thuisverpleging, poetsdiensten enz…). Ook na haar pensioen in 1999 - en vanaf dan als voorzitter van de Raad van Bestuur van de groep Solidariteit voor het Gezin - is ze samen met haar zoon Erwin verder blijven werken aan de uitbouw van de groep.

Vandaag telt Solidariteit voor het Gezin meer dan 5.700 medewerkers en heeft de groep een dienstverleningspakket ontwikkeld dat refereert naar de geboorte tot aan de palliatie, naar de thuiszorg zowel als de intramurale zorg en dat zowel professionele zorg omkadert als een ruim netwerk van vrijwilligerswerk omvat. Op minder dan 40 jaar tijd heeft Edith Devriendt een sterk in Vlaanderen verankerd autonoom en onafhankelijk zorgbedrijf uit de grond gestampt met humanistische waarden en gedreven door sociaal ondernemerschap.

Edithe Devriendt-Van Cauwenberge overleed te Gent op 4 september 2015.

° Wilrijk, 3 september 1954

Kinder- en jeugdpsychiater Peter Adriaenssens is een autoriteit als het om de opvoeding van kinderen en jongeren gaat. In en buiten Vlaanderen staat hij bekend om zijn voortrekkersrol inzake de ondersteuning en begeleiding bij kinderen en jongeren in moeilijkheden en de strijd tegen geweld op kinderen. Hij is deeltijds hoofddocent aan KU Leuven, faculteit Geneeskunde en auteur van verscheidene klassiekers over het opvoeden van kinderen.

° Aalst, 15 maart 1943

Als bestuurder en voorzitter bij verschillende Vlaamse bedrijven en instellingen speelde en speelt Jef Roos nog steeds een belangrijke rol in de ontwikkeling van de Vlaamse economie, het wetenschaps- en innovatiebeleid en het werkgelegenheidsbeleid.

Hij stapte in 1994 over naar het Limburgse staalbedrijf ALZ, na een 25-jarige loopbaan als docent (in 1969) en gewoon hoogleraar (in 1976) aan de KU Leuven, waar hij het Materials Research Centre oprichtte. Hij bleef er gasthoogleraar, en is er sinds 2008 emeritus. Van 2004 tot 2011 was hij er bovendien voorzitter van de Raad van Bestuur.

Hij publiceerde enkele boeken, octrooien en meer dan 200 wetenschappelijke publicaties. Hij was voorzitter van de Vlaamse Raad voor Wetenschapsbeleid (1990-1994), de Vlaamse Instelling voor Technologisch Onderzoek (VITO) (1992-1997) en het Vlaams Economisch Verbond (VEV) (2000-2003). Tot oktober 2003 was hij Executive Vice-President van de Arcelor Groep, en voorzitter van Ugine-ALZ Belgium (voorheen ALZ waar hij tot 2002 gedelegeerd bestuurder was).

° Diest, 10 mei 1979

Het palmares van Marieke Vervoort in de zogenoemde G-Sport, sport voor personen met een handicap, is zonder meer indrukwekkend: ze is wereldrecordhoudster op verschillende afstanden, meervoudig Europees en wereldkampioen en blinkt uit in verschillende disciplines. Op de Paralympische Spelen in Londen in 2012 veroverde ze een gouden en een zilveren medaille, en ze nam ook reeds deel aan de Iron Man-triatlon. Ze heeft op die manier sterk bijgedragen tot de popularisering van de G-sport in Vlaanderen.

Haar doorzettingsvermogen, positivisme en mentale kracht maken haar een voorbeeld en bron van inspiratie en motivatie: niet alleen voor G-sporters maar voor alle Vlamingen.

° Sint-Niklaas, 5 april 1943

De uitzonderlijke politieke en maatschappelijke verdiensten, inspanningen en verwezenlijkingen van Miet Smet situeren zich binnen verschillende beleidsdomeinen (vrouwenemancipatie, leefmilieu, werkgelegenheid) en bestuursniveaus. Ze heeft niet enkel een toonaangevende rol gespeeld binnen de Vlaamse Gemeenschap (Nederlandse Cultuurgemeenschap, Vlaamse Raad, Vlaams Parlement) maar de Vlaamse Gemeenschap naar buiten ook uitgedragen in zowel het Belgisch staatsverband (Kamer van Volksvertegenwoordigers, federale regering, Senaat) als de Europese Unie (EZA, EUCDW, Europees Parlement) en internationale organisaties (AWEPA, ICDW). Getuige haar bijzonder rijk gevuld curriculum vitae met meer dan dertig jaar onafgebroken parlementaire en ministeriële verantwoordelijkheden.

° Brasschaat, 2 februari 1952

Wim Distelmans is oncoloog en professor in de palliatieve geneeskunde aan de Vrije Universiteit Brussel. Hij pionierde voor de erkenning van palliatieve zorgen en de mogelijkheid om euthanasie te kunnen laten uitvoeren.

Hij stond mee aan de wieg van en speelt een bepalende rol in verschillende organisaties die deel uitmaken van het expertisecentrum Waardig Levenseinde w.e.m.m.e.l., verbonden aan het UZ Brussel: Het Forum Palliatieve Zorg, Omega vzw, het supportief dagcentrum TOPAZ, het consultatieteam ULteam, de Leerstoel 'Waardig Levenseinde' van deMens en LEIF (het LevensEinde Informatie Forum). Hij is covoorzitter van de Federale Controle- en Evaluatiecommissie Euthanasie. Hij is auteur van vele wetenschappelijke publicaties en rapporten.

Voor zijn inzet inzake levenseinde en euthanasie kreeg hij reeds verschillende prijzen toegekend: de Arkprijs van het Vrije Woord (2003), de Tenrei Ohta Award van de World Federation of Right to Die Societies (2008), de Dwaallichtprijs (2010), de Lucien Steinbergprijs en de prijs Maatschappelijke Valorisatie van de VUB (2012) en de Prijs Vrijzinnig Humanisme (2015).

° Wevelgem, 4 februari 1962

Na zijn studies musicologie, kunstgeschiedenis en communicatiewetenschappen aan de universiteit te Gent begint Serge Dorny zijn carrière als dramaturg in de Koninklijke Muntschouwburg Brussel (1984-1987) onder leiding van Gerard Mortier. Van 1987 tot 1996 was hij artistiek directeur van het Festival van Vlaanderen. In 1996 komt hij aan het hoofd te staan van het London Philharmonic Orchestra, één van de meest vooraanstaande orkesten in het Verenigd Koninkrijk. Hij loodst het orkest behoedzaam door een financiële crisis en bedenkt er nieuwe projecten, zowel binnen als buiten de klassieke concertzaal. Zijn credo luidt: zit niet te wachten op publiek, stap er naartoe.

In 2003 dient zich een nieuwe uitdaging aan in de internationale carrière van Serge Dorny. Sindsdien en tot op vandaag is hij algemeen directeur en artistiek directeur van het gerenommeerde Franse operahuis 'Opéra National de Lyon'. Zijn credo indachtig is hij er in geslaagd om - mee door middel van een gevarieerde, rijke en vernieuwende programmatie - een breder en vooral ook jonger publiek naar het operahuis te lokken.

De Vlaamse Regering kent jaarlijks en tegen uiterlijk 30 juni de eretekens toe. Alle leden van de Vlaamse Regering kunnen één of meer personen voordragen. De eretekens worden uitgereikt tijdens een officiële plechtigheid op 11 juli, de Vlaamse feestdag. De personen aan wie een Ereteken van de Vlaamse Gemeenschap toegekend wordt, worden opgenomen in een officieel ledenboek.

Overzicht van de jaarlijkse uitreikingen van eretekens