Krachtens artikel 253, eerste lid, 1°, WIB92, zoals toepasselijk in het Vlaams Gewest, wordt van de onroerende voorheffing het kadastraal inkomen vrijgesteld van de in artikel 12, § 1, vermelde onroerende goederen of delen van onroerende goederen.

Krachtens artikel 12, § 1, WIB92, zoals hier toepasselijk, is het kadastraal inkomen vrijgesteld van de onroerende goederen die een belastingplichtige of bewoner zonder winstoogmerk heeft bestemd voor het openbaar uitoefenen van een eredienst of van de vrijzinnige morele dienstverlening, voor onderwijs, voor het vestigen van hospitalen, klinieken, dispensaria, rusthuizen, vakantiehuizen voor kinderen of gepensioneerden, of van andere soortgelijke weldadigheidsinstellingen.

Hieruit volgt dat voor deze vrijstelling van de onroerende voorheffing vereist is dat een belastingplichtige of een bewoner het onroerend goed zonder winstoogmerk heeft bestemd tot een doel bepaald in artikel 12, § 1, WIB92.

Wanneer de belastingplichtige het onroerend goed bestemd heeft tot een doel bepaald in artikel 12, § 1, WIB92, vormen de verbouwingswerken die aan het goed worden uitgevoerd en gedurende dewelke het goed niet kan worden aangewend voor het doel waarvoor de belastingplichtige het heeft bestemd, geen beletsel voor de toekenning van de vrijstelling van de onroerende voorheffing.

Uit de vaststellingen van de appelrechter blijkt dat:

• de eiseres volgens haar statuten tot doel heeft “De aankoop, de bouw, de verkoop, de ruil, de verhuur en het beheer van alle onroerende goederen die in aanmerking komen voor de oprichting en exploitatie, onder welke vorm ook, van onderwijscentra, studentenhuizen of vormingscentra met hun bijgebouwen voor culturele, artistieke, sport- en woondoeleinden”,
• de eiseres eigenaar is van een pand waarin een studentenhuis is ondergebracht;
• het complex naast de verblijfsruimten voor de studenten, studie-, spreek-, conferentie- en vergaderruimtes een kapel en een aalmoezeniersverblijf omvat;
• de eiseres het pand volledig liet renoveren tussen februari 2007 en oktober 2009 waarna het gebouw ter beschikking werd gesteld van de vzw X met wie op 18 maart 2010 een notariële erfpachtovereenkomst werd gesloten;
• deze erfpacht uitsluitend werd verleend voor de hiernavolgende oogmerken: onderwijs, katholieke religieuze eredienst, culturele activiteiten met menselijke en spirituele vorming ter motivering van de persoon voor zijn professioneel leven en voor zijn dienst aan de maatschappij, in een christelijke visie, open voor iedereen, zonder onderscheid van ras of geloof, huisvesting van de mensen die eraan deelnemen en diegenen die hen begeleiden;
• het pand van de eiseres in de periodes 2007 en 2008 leeg stond.

De appelrechter oordeelt dat:

• omwille van de leegstand van het pand niet bewezen wordt dat het pand werd aangewend voor onderwijs;

de louter geuite intentie om in de toekomst over te gaan tot de verhuur van studentenkamers middels een toekomstige bewoner die tegelijk ook onderwijs zou gaan verstrekken, in combinatie met de aan de gang zijnde verbouwingswerken, niet voldoet aan de door artikel 12, § 1, WIB92 vereiste voorwaarden om van een vrijstelling te genieten.

De appelrechter die met deze redenen te kennen geeft dat de effectieve aanwending van het onroerend goed voor een doel bepaald in artikel 12, § 1, WIB92, vereist is om aanspraak te kunnen maken op de vrijstelling van de onroerende voorheffing, schendt de artikelen 253, eerste lid, 1°, WIB92, zoals toepasselijk in het Vlaams Gewest en 12, §1, WIB92.

Het middel is gegrond.