In casu was sprake van een gesplitste aankoop van een onroerend goed in 2003 door de heer V (blote eigendom) en de belastingplichtige, vennootschap ST NV, voor het vruchtgebruik voor een periode van 15 jaar. In 2015 werd bij notariële akte het vruchtgebruik verlengd tot het (wettelijk) maximum van 30 jaar. De belastingplichtige betaalt hiervoor een vergoeding aan de heer V van 266.500 euro.

VLABEL belast deze verlenging met het verkooprecht van 10% (=26.650 euro). De belastingplichtige dient bezwaar in omdat de verlenging van het vruchtgebruik tijdens de oorspronkelijke termijn van het vruchtgebruik volgens haar niet kan aanzien worden als een overeenkomst houdende overdracht ten bezwarende titel van het vruchtgebruik van onroerend goed in de zin van art. 2.9.1.0.1 VCF en dus niet belastbaar is.

Het Hof van Cassatie beslist dat een overeenkomst tot verlenging van vruchtgebruik enkel de duurtijd wijzigt van het oorspronkelijke vruchtgebruik en aldus geen bijkomende overdracht van een zakelijk recht tot gevolg heeft.

Op grond hiervan is de beslissing van het hof van beroep te Gent dat de verlenging van het vruchtgebruik lopende het oorspronkelijk gevestigde vruchtgebruik geen overeenkomst houdende overdracht van vruchtgebruik vormt in de zin van artikel 2.9.1.0.1 Vlaamse Codex Fiscaliteit naar recht verantwoord, aldus het Hof van Cassatie.