De discussie tussen de partijen spitst zich toe op de vraag of een takelwagen kan worden beschouwd als een motorvoertuig ‘bedoeld of gebruikt, al dan niet uitsluitend, voor het vervoer over de weg van goederen’ zoals bedoeld in artikel 1.1.0.0.2, vijfde lid, 6° VCF.

De belastingplichtige meent dat haar voertuig, een takelwagen, niet onder het toepassingsgebied van deze decretale bepaling valt.

De rechtbank oordeelt dat uit de memorie van toelichting bij het decreet blijkt dat de decreetgever een ruim toepassingsgebied van de kilometerheffing voor ogen had, en dit werd onder meer decretaal vastgelegd door in artikel 1.1.0.0.2, vijfde lid, 6° VCF de begrippen ‘al dan niet uitsluitend’ te gebruiken. De belastingplichtige stelt dan ook ten onrechte dat het toepassingsgebied door het gebruik van het begrip `goederen’ beperkt zou zijn tot de economische activiteit van goederentransport.

Het feit dat het voertuig van de belastingplichtige niet hoofdzakelijk bedoeld zou zijn voor het vervoer van goederen over de weg, maakt dus niet dat dit niet aan de belasting is onderworpen. Hoewel op grond van de voorgelegde gegevens nog zou kunnen worden aangenomen dat goederenvervoer niet de hoofdbestemming uitmaakt van het voertuig, is er duidelijk sprake van een voertuig dat gebruikt wordt voor het vervoer over de weg van goederen, onder meer het verplaatsen van getakelde voertuigen van punt A naar punt B. De belastingplichtige voert dan ook ten onrechte aan dat haar voertuig slechts te beschouwen is als een werktuig.

Het voertuig is bijgevolg onderworpen aan het toepassingsgebied van de kilometerheffing.