De belastingplichtige is een onderneming onder meer gespecialiseerd in het bouwrijp maken van bouwterreinen. Hiertoe gebruikt zij “grondzuigwagens”.

De belastingplichtige meent dat de vrachtwagens in kwestie niet binnen het materieel toepassingsgebied vallen van de kilometerheffing.

De Nederlandstalige rechtbank van eerste aanleg Brussel oordeelt als volgt:

Artikel 2.4.1.0.1. VCF stelt een kilometerheffing in op het gebruik dat een voertuig maakt van een niet-geconcedeerde weg. De heffing wordt vastgesteld op basis van het aantal kilometers die door een voertuig worden afgelegd en die geregistreerd worden conform artikel 3.3.1.0.13 VCF

De beoogde voertuigen zijn (zie art. 1.1.0.0.2, vijfde lid, 6 VCF): “een motorvoertuig of een samenstel van voertuigen, bedoeld of gebruikt, al dan niet uitsluitend, voor het vervoer over de weg van goederen, waarvan het maximaal toegestane totaalgewicht meer dan 3,5 ton bedraagt”.

De rechtbank gaat vervolgens na of de voertuigen in kwestie al dan niet zijn “bedoeld of gebruikt, al dan niet uitsluitend, voor het vervoer over de weg van goederen”.

• Bedoeld voor het vervoer over de weg van goederen:

De rechtbank is overtuigd van het feit dat de voertuigen van eiseres niet zijn bedoeld voor het vervoer van goederen over de weg, maar wel om als werktuig te worden gebruikt (zuigmachine). Het gaat immers om vrachtwagens die omgebouwd zijn door de montage van een zuiginstallatie op het vrachtwagenchassis.

De voertuigen van eiseres bevatten weliswaar een materiaalbunker of materiaalreservoir waarin opgezogen grond kan worden opgeslagen, doch het laadvermogen van de voertuigen is relatief klein t.a.v. het tarragewicht van de vrachtwagens.

• Al dan niet uitsluitend gebruik voor het vervoer over de weg van goederen:

Uit de stukken blijkt dat de voertuigen in kwestie zijn uitgerust met een materiaalbunker waarin opgezogen grond kan worden opgeslagen. Gelet op de MTM en het tarragewicht van de voertuigen is de hoeveelheid materiaal dat kan worden vervoerd relatief beperkt. Hieruit blijkt aldus dat de voertuigen, hoewel daar niet voor bedoeld, in elk geval kunnen worden gebruikt voor het vervoer van grond over de weg.

De door eiseres voorgelegde prijsoffertes, bestelbonnen en facturen tonen op zich niet aan dat de opgezogen grond in geen enkel geval over de weg wordt vervoerd door de zuigwagens ten einde ze te ledigen.

De voorgelegde prijsoffertes stellen enkel dat een “plaats in de nabijheid of containers” moeten worden voorzien door de opdrachtgever voor het stockeren van de opgezogen gronden. Uit het door Vlabel voorgebrachte uittreksel van de website van eiseres blijkt dat het ledigen van de wagen “elders” kan gebeuren. Hieruit blijkt niet dat “elders” steeds moet gelegen zijn op het terrein zelf van de opdrachtgever, zoals eiseres beweert, of dat in geen enkel geval de opgezogen grond wordt vervoerd over de weg naar een (min of meer) nabijgelegen plaats. In geval de nabijgelegen plaats aangeduid door de opdrachtgever enkel bereikbaar is via de openbare weg of in geval de opdracht plaatsvindt op de openbare weg zelf, zal de opgezogen grond noodzakelijkerwijze moeten worden vervoerd over de weg.

Dat de voertuigen van eiseres daarbij in bepaalde gevallen de MTM zouden overschrijden, is niet relevant. Het volstaat dat goederen over de weg worden vervoerd, ongeacht of hierbij het verkeersreglement al dan niet wordt in acht genomen.

De omstandigheid dat het vervoer over de weg naar een nabijgelegen plaats een min of meer geringe afstand betreft, kan niet in aanmerking worden genomen, nu de VCF op dit punt geen onderscheid maakt naar gelang de afstand waarvoor de voertuigen voor het vervoer over de weg worden gebruikt.

Aldus moet worden besloten dat de voertuigen van eiseres werkelijk worden gebruikt voor het vervoer van goederen over de weg.

Om deze redenen moet worden aangenomen dat de voertuigen van eiseres vallen binnen het materieel toepassingsgebied van de kilometerheffing.