Samenvatting

Het Grondwettelijk hof verwerpt het beroep tot vernietiging van artikel 8, 1° en 23 van het Vlaams decreet van 8 december 2017 houdende bepalingen tot verdere regeling van de invordering van niet-fiscale schuldvorderingen voor de Vlaamse Gemeenschap en voor het Vlaamse Gewest en de instellingen die eronder ressorteren, diverse fiscale bepalingen (…) Het enige middel wordt in alle (elf) onderdelen ongegrond bevonden.

Het Grondwettelijk Hof oordeelt onder meer dat de decreetgever redelijkerwijze van oordeel is dat ook andere beroepscategorieën dan de landmeters-experten, op onafhankelijke en onpartijdige wijze, bindende schattingsverslagen kunnen opmaken. De regeling, zoals uitgewerkt in het bestreden decreet van 8 december 2017, waarborgt dat niet iedereen kan worden erkend als schatter-expert, maar enkel die personen die beroepsmatig schattingen en waarderingen van onroerende goederen uitvoeren en daarvoor beschikken over de vereiste beroepskwalificatie door de opleiding die zij gevolgd hebben en door permanente bijscholing zodat de uitgevoerde schatting op een onafhankelijke en onpartijdige wijze zal gebeuren.

Daarnaast oordeelt het Grondwettelijk hof onder overweging B.32.2 dat indien de termijn om een administratief beroep in te stellen tegen een weigerings- of een schrappingsbeslissing, zoals vastgesteld in voornoemde bepalingen, aanvangt op het ogenblik van het nemen van die beslissing, de betreffende bepalingen in strijd zijn met artikel 10 en 11 van de GW.

Een andere interpretatie is evenwel mogelijk. Teneinde te vermijden dat het recht van verdediging van de kandidaat-schatter-expert of de schatter-expert op onevenredige wijze zou worden beperkt, kan de termijn waarover een persoon beschikt om een administratief beroep in te stellen tegen een weigeringsbeslissing of een schrappingsbeslissing derhalve pas aanvangen bij de ontvangst van de kennisgeving van de betrokken beslissing aan de kandidaat-schatter-expert of de schatter-expert.