Samenvatting

Op 12 april 2017 overleed de erflater. De belastingplichtige was een van zijn erfgenamen.

De aangifte nalatenschap in naam van de belastingplichtige werd op 10 augustus 2017 ingediend door een medewerker van het notariaat van een notaris.

Op 15 september 2017 werden de aanslagbiljetten verzonden naar de notaris.

Uit een interne controle door VLABEL bleek dat bepaalde onroerende goederen in de aangifte werden opgenomen als zijnde 50% in volle eigendom van wijlen de erflater (terwijl de belastingplichtige de overige 50% in volle eigendom zou bezitten). Nochtans behoorden de onroerende goederen de erflater voor 100% in volle eigendom toe.

Een ambtshalve aanslag werd op 22 september 2017 naar de notaris verzonden, waarbij een belastingverhoging van 20% wegens verzuim werd aangerekend conform artikel 3.18.0.0.7. VCF.

De rechtbank stelt dat door het loutere - niet betwiste - feit dat in naam van de belastingplichtige een verkeerde aangifte is ingediend door haar notaris, VLABEL in principe gerechtigd was een belastingverhoging van 20% op te leggen overeenkomstig artikel 3.18.0.0.7. VCF.

Dat de notaris een fout zou hebben begaan door wars van de gegevens vermeld op het uittreksel van het kadaster, een daarmee strijdige aangifte in te dienen, kan aan VLABEL niet worden tegengeworpen. Dit zijn zaken die de relatie tussen de belastingplichtige en haar notaris betreffen en die geen invloed hebben op de wettigheid van de bijkomende belasting en belastingverhoging.

Het is inderdaad juist dat de belastingverhoging kan verlaagd worden naar 10% als de erfgenaam uit eigen beweging en binnen tien maanden na het overlijden een goed dat in afwijking van artikel 3.3.1.0.8. VCF niet was opgenomen in de aangifte, alsnog aangeeft.

De rechtbank moet echter vaststellen dat het verzuim aangaande de onroerende goederen pas aan het licht kwam na een intern en grondig onderzoek door VLABEL. Pas nadat VLABEL de belastingplichtige berichtte over het verzuim, erkende belastingplichtige in fout te zijn. Zij heeft dus niet uit eigen beweging een aanvullende aangifte gedaan.

Het is niet zo dat artikel 3.18.0.0.7. VCF sowieso een wachttermijn bepaalt waarbinnen de belastingplichtige de kans moet worden gegeven een bijvoeglijke aangifte in te dienen, uit eigen beweging of na controle door VLABEL.

Commentaar

De rechtbank bevestigt in dit vonnis ook dat de termijn van artikel 3.18.0.0.7. VCF geen wachttermijn is waarbinnen de belastingplichtige de kans moet worden gegeven een bijvoeglijke aangifte in te dienen, uit eigen beweging of na controle door VLABEL. VLABEL moet m.a.w. geen 10 maand wachten om de controle uit te voeren.

Daarnaast wordt opnieuw bevestigd dat een fout van de notaris ten laste wordt gelegd van diens cliënt en dat VLABEL hier geen rekening dient mee te houden en kan handelen alsof het de belastingplichtige zelf is die de fout heeft begaan.