Samenvatting

Krachtens artikel 376, § 1, WIB 92, zoals van toepassing op dit geschil, verleent de directeur der belastingen of de door hem gedelegeerde ambtenaar ambtshalve ontheffing van de overbelastingen die voortvloeien uit materiële vergissingen op voorwaarde dat die overbelastingen door de administratie werden vastgesteld of door de belastingschuldige of door zijn echtgenoot op wiens goederen de aanslag wordt ingevorderd, aan de administratie werden bekendgemaakt binnen drie jaar vanaf 1 januari van het jaar waarin de belasting is gevestigd en op voorwaarde dat de aanslag niet reeds het voorwerp is geweest van een bezwaarschrift, dat aanleiding heeft gegeven tot een definitieve beslissing nopens de grond.

De materiële vergissing in de zin van deze bepaling is een feitelijke vergissing die voortvloeit uit een misvatting omtrent het bestaan van materiële gegevens bij ontstentenis waarvan de aanslag wettelijke grondslag mist. De feitenrechter oordeelt onaantastbaar of de feitelijke vergissing het gevolg is van een misvatting omtrent materiële gegevens.

Het middel, dat opkomt tegen de feitelijke beoordeling dat het toepassen van het normaal tarief in de gegeven omstandigheden slechts het gevolg kan zijn van een onoplettendheid en bijgevolg te beschouwen is als een materiële vergissing, is niet ontvankelijk.