Een sterke stijging van de gemiddelde temperatuur en een toename van het aantal hittegolven in de zomer, versterken hittestress en in het bijzonder het hitte-eilandeffect in steden. Hittestress overdag en het hitte-eilandeffect ’s nachts kunnen gevolgen hebben voor:

• de volksgezondheid, bv. slapeloze nachten, een toename in allergieklachten en luchtwegeninfecties
• de biodiversiteit
• de waterkwaliteit
• de vervoersinfrastructuur in stedelijke gebieden, bv. de aantasting en vervorming van bruggen en viaducten, slijtage en spoorvorming op asfaltwegen en de vervorming van spoor- en tramrails
• het energieverbruik, bv. om gebouwen te koelen.

Wanneer de neerslag lager is dan de potentiële verdamping, spreken we van klimatologische droogte. Het gevolg ervan is dat minder water beschikbaar is om de watervoorraden in het grondwater en het oppervlaktewater op peil te houden. Houdt de droogte lang aan, dan zullen die watervoorraden slinken. Bij klimaatverandering zal vermoedelijk ook het waterverbruik toenemen, als gevolg van de temperatuurstijging en klimatologische droogte.

Daling van het oppervlakte- en grondwater en verdroging van de bodem kunnen leiden tot:

• schade aan de vegetatie
• toename van de hittestress
• bodemdaling en paalrot, met uiteindelijk schade aan funderingen en de infrastructuur
• temperatuurstijging van het oppervlaktewater, waardoor de kwaliteit ervan vermindert.

Verwacht wordt dat de klimaatverandering gepaard gaat met een aanzienlijke toename in piekneerslag. Blijft de verharde oppervlakte gelijk, dan zal de afstroming veel grotere piekdebieten genereren dan nu het geval is.

De huidige afwateringssystemen zijn daar niet op berekend. Zonder adaptatiemaatregelen is dan ook een toename te verwachten van lokale wateroverlast. Ook waterlopen zullen meer water moeten afvoeren. Zonder adaptatiemaatregelen stijgt de kans dat de capaciteit van de waterlopen overschreden wordt en overstromingen ontstaan.

Bovendien kan de zeespiegelstijging leiden tot overstromingen door stormvloeden vanuit de zee, op sommige plaatsen nog verergerd door de combinatie met een hogere afvoer, als gevolg van de toenemende winterneerslag. De zeespiegelstijging kan ook leiden tot hogere grondwaterstanden in de kustzone en langs de riviermonden, en tot de verzilting van het grond- en oppervlaktewater. Dat laatste kan dan weer een impact hebben op de kwaliteit van die bronnen voor (drink)watervoorziening.