“Had je me twee jaar geleden gezegd dat ik in het onderwijs zou staan, dan had ik je niet geloofd. Ik, vooraan in een groep, met 20 paar starende ogen van lastige pubers voor mij? Dat zou niet gebeuren. En toch deed ik het, vol enthousiasme!”

Daarvoor kwam je al in contact met cursisten van de basiseducatie, hoe kwam dat?

“Ik werk met lokale wol en de vrouwen die mijn atelier bezochten waren duidelijk geïnteresseerd in textiel en mijn ambacht. Na wat gesprekken besliste ik enkele uren aan de slag te gaan als leerkracht NT2. Hoewel het voldoening gaf en ik geniet van de warmte van de cursisten, besloot ik toch om mijn contract niet te verlengen. De lesvoorbereidingen en andere verbintenissen die ik aanging op de school, kon ik niet combineren met mijn eigen zaak. Mijn passie ligt bij textiel en daar had ik te weinig tijd voor.”

Begrijpelijk. Nu zit dat anders, nu je als gastleraar aan de slag bent?

“Klopt, want lesgeven doe ik wel met hart en ziel. Ik heb nu een kleine lesopdracht bij Steinerschool Lier. Ik geef er expressie weven, aan kleine groepjes leerlingen van 15, 16 jaar. Ik vind het zalig om mijn kennis en kunde door te geven. En de jongeren voelen dat: ze waarderen mij en mijn lessen en zijn enthousiast over de producten die ze maken. Win-win, dus!”

Klinkt als een leuke aanvulling op je job, hoe gaat het nu verder?

“Of ik dit voor altijd zal blijven doen? Dat weet ik niet. Van tijd tot tijd roept het buitenland, ik hou ervan aan exposities mee te werken, … Op dit moment haal ik echt plezier uit mijn ambacht aanleren, omdat het me zo na aan het hart ligt. Wil je in het onderwijs stappen als gastleraar, dan zou ik dat in gedachten houden: kies voor een vak dat dicht bij jezelf ligt. Dan kosten die enkele uurtjes je niets en haal je er bovendien energie uit!”