Een reuzenwaterlelie uit het Amazonegebied
Un nénuphar géant d’Amazonie
A giant water lily from the Amazon

De reuzenwaterlelie komt oorspronkelijk voor in de moerassen van Zuid-Amerika. Verschillende ontdekkingsreizigers zoals von Humboldt zagen de plant tijdens hun tochten. Er zijn twee nauw verwante soorten: Victoria amazonica afkomstig uit het Amazonegebied met dieprode opstaande bladranden en Victoria cruziana, uit koelere gebieden in Argentinië, herkenbaar aan de hogere bladranden.
In 1837 verscheepte de botanicus Schomburg klevende planten naar Engeland. Om de Britse koningin te eren, kreeg de plant haar wetenschappelijke naam ‘Victoria’. Pas in 1849 konden Britse tuiniers de plant tot bloei brengen. In september 1850 slaagde de Belgische tuinbouwer Louis Van Houtte hier ook in. In de natuur is de plant doorlevend, in tropische serres wordt zij als eenjarige geteeld. In het bassin kan je ook nog een derde soort aantreffen zonder opstaande bladranden: de Aziatische reuzenwaterlelie (Euryale ferox).

De reuzenwaterlelie, het jaar rond

• Het water in de vijver wordt op 30°C gehouden.
• In februari worden de reuzenwaterlelies gezaaid in ondiep water, slechts enkele cm diep.
• In maart wanneer de eerste bladeren verschijnen, stijgt het waterpeil trapsgewijs. De bladeren kunnen een diameter hebben van meer dan twee meter.
• Eind april verschijnen de eerste bloemen.
• In de zomer worden de bloemen bestoven door de tuinier omdat de natuurlijke bestuivers in de kas niet aanwezig zijn.
• In de herfst worden de zaden geoogst. Ze worden bewaard in koel water, zo blijven ze nog jarenlang kiemkrachtig. In november worden de oude planten verwijderd en wordt er verse grond aangebracht, verrijkt met een geheim grondmengsel waarvan onze tuiniers het recept van generatie op generatie doorgeven.

Superbladeren

• Door een netwerk van verstevigende ribben aan de onderzijde van de bladeren kunnen ze tot 40 kg dragen.
• De opstaande randen verhinderen dat water op de bladeren spat.
• De inkepingen in de bladranden laten regenwater wegvloeien.
• De zware stekels zijn een bescherming tegen planteneters onder water.

Bloemen van de nacht

De bloem van de reuzenwaterlelie leeft slechts twee nachten. De eerste nacht opent de bloem zich, helder wit en geurig. In de natuur worden zo kevers aangetrokken. Ze dringen de bloem binnen en worden gevangen gehouden door schubben binnen in de bloem. Tegen de ochtend
sluit de bloem zich. De volgende nacht opent de bloem zich opnieuw. Inmiddels roodachtig van kleur geworden trekt ze geen nieuwe kevers meer aan. Tegelijk zal binnenin de bloem het stuifmeel vrijgegeven worden en zullen de schubben zich openen. Bepoederd met stuifmeel voor de bestuiving van een andere bloem vertrekken de kevers, onweerstaanbaar aangetrokken door verse witte bloemen. Op de tweede ochtend zal de roodachtige bloem zich opnieuw sluiten en zinkt ze onder water. De vrucht, met daarin de zaden, ontwikkelt zich onder water.