Eén van de meest bekende actieve sensoren binnen de remote sensing is RADAR. Radar staat voor RAdio Detection And Ranging (verkenning en afstandmeting door radio).

De radar werkt in het microgolfbereik van het elektromagnetische spectrum. Microgolfbeelden verschaffen informatie over de geometrische en diëlektrische eigenschappen van het bestudeerde object. Die eigenschappen hebben hoofdzakelijk te maken met de ruwheid en samenstelling (ijzer, beton, hout, waterinhoud) van het doelwit, waardoor radarbeelden moeilijker te interpreteren zijn dan optische beelden.

Radar is een zeer geschikte techniek om verschillen in ruwheid van het oppervlak waar te nemen, met name op het water. Zo kan men olieverontreinigingen op zee goed zien op radarbeelden, doordat de oliesporen zich glad aftekenen tegen het verder ruwe zeeoppervlak. Zo maakt de Beheerseenheid van het Mathematisch Model van de Noordzee gebruik van Side Looking Airborne Radar (SLAR) die door middel van uitgezonden microgolven een strook van 40 km rondom het vliegtuig in beeld brengt.

Net als bij laseraltimetrie berust het principe van SAR-interferometrie (InSAR of interferometrische synthetic aperture radar) op het uitzenden van een signaal naar het aardoppervlak waarbij de looptijd van het terugkerende signaal wordt gemeten om een uitspraak te doen over de afstand tussen de ontvanger en het oppervlak. INSAR vereist een langere golflengte en heeft dus een beperkte resolutie.

Voorbeelden van radarsatellieten zijn ERS, RADARSAT, ENVISAT of TerraSAR-X.

Een groot voordeel van radarbeelden genomen vanuit een vliegtuig of satelliet is dat ze ongevoelig zijn voor weersomstandigheden. Wolken ontnemen radarsensoren het zicht niet, wat hen mogelijkheden geeft die de andere sensoren ontbreken.