De twee meest toegankelijke alternatieven voor chirurgische castratie van biggen zijn immunocastratie en opkweek van intacte beren. Hoewel de opkweek van intacte beren belangrijke positieve implicaties heeft op vlak van vleeskwaliteit, economie en ecologie, betekent dit ook een verhoogd risico op berengeur in het vlees van de varkens. Berengeur is een zeer onaangename geur die vooral gemakkelijk vrijkomt bij verhitten van vlees. In een ideale situatie zouden berengeurhoudende karkassen dus 100% identificeerbaar moeten zijn aan de slachtlijn om zodoende afgezonderd en alternatief verwerkt te kunnen worden. Op die manier kunnen negatieve ervaringen bij de consumenten vermeden worden. Verschillende slachthuizen maken gebruik van de menselijke neus om karkassen met berengeur te identificeren, maar een snelle en betrouwbare geautomatiseerde at-line detectiemethode is vooralsnog niet beschikbaar.

Uit voorgaand onderzoek is gebleken welke technieken al dan niet succesvol toepasbaar zijn voor de detectie en kwantificatie van androstenon en/of skatol, stoffen verantwoordelijk voor berengeur. Om een goede en praktisch toepasbare detectiemethode te hebben spelen zowel de specificiteit, sensitiviteit, de kostprijs als de analyseduur een doorslaggevende rol (± 300 karkassen per 30 min). Momenteel worden goede resultaten bekomen via een snelle at-line extractietechniek gekoppeld aan massaspectrometrie (Rapid Evaporative Ionization Mass Spectrometry; REIMS) maar in de praktijk zijn die te log en te duur.

Het doel is de validatie van een snelle en betrouwbare methode voor de detectie van berengeur (zowel skatol als androstenon ) onder de vorm van een ergonomisch, toepasbaar model, met een aan het huidige slachtritme aangepaste analysesnelheid aan een kostprijs die lager ligt dan 1 euro per karkas.

Universiteit Gent

12 maanden